Moosgasse 4

Aus Kempedia
Zur Navigation springenZur Suche springen

Unter Moosgasse 4 erscheint im Adressbuch von 1937

  • Pielen, Maria, Bäuerin

und 1959

  • Pielen, Gebr. (Karl u. Robert), Landwirte, F. 727


Pielen, Karl und Pielen, Robert erscheinen 1937 als Landwirte unter Kuhstraße 6. Allerdings wurden früher in der Zeit, als Pielen Karl den Sankt Martin spielte, die Bloese, also die Kempener Martinstüten, in der Moosgasse am Bauernhof Pielen verteilt.



Egal, ob es jetzt unter der Kuhstraße oder unter der Moosgasse erscheinen müsste, gibt es von "Piele-Karl" eine schöne Geschichte, die sogar in Reimform gebracht wurde:

Piele Karl krett enn Protokoll
Aus der Reihe: Kempsche Lü, von Josefine Kleintitschen, Kempen (zur Autorin siehe auch Umstraße 33)
Piele-Karl krett enn Protokoll
Zeichnung von Gottfried Baldauf
Piele Karl, enne Kempsche Bur,
hadd ömmer ju-e Senn.
Nie di-en hän kieke  kwoat off su-er.
Doa soat enne Ulenspiejel drenn.
Dä vuhr enns na ett Veld mött enn jru-ete Kaar voll Driet. Jrad woar hän vonnen Hoaf onn noch jarniet wiet, doa koam öhm teje medden oppe Maart enne Schupo mött enne Schnauzebart.
"Halt! Onn stoanjebli-eve!" sädd hän mött ürije Schnut onn ving du aan te schrieve ennt Bükkske, datt hän trokk herut.
"Watt hädd datt te bedü-e, watt kannste welle von mech?" "Enn Protokoll dunn ech dech je-äve, dree Mark kriej ech von dech.
Doa eite dä Stopp, dä öss niet voss. Doa valle Dröppkes rut, dä öss jett loss. Do häss jestonke, als övver dä Maart do jevahre. Onn ni-emes kann dech vörr enn Stroaf bewahre. Datt jövv enn Protokoll vörr sonn Saake. Onn i-emes utloate, datt kann ech niet maake!" "Su-e," sädd Karl, "doa weIl ekk ett wü-ete, vörr watt ekk doa betaale soll!" Onn ri-et dä Stopp ut de Kaar, die böss boaven aan voll onn li-et ett loope enn wi-em Boach. Onn alles hi-el de Naas tu, watt doa stung onn tusoach.
Onn Karl noam ett ru-e Dukk ut de Täsch, wischde sinn Drö-enkes vonne Backe onn vuhr mött de le-äje Kaar wech, hä woar se joa kwitt, die Kakke.
Onne Lü vonne Maart woaren ett ü-ersch annt Schenge, dann vinge se te schrubben aan: "Watt öss dech datt enn Denge!"
Se mooße lache be allem Driet, mar Karl li-et sech niet lompe. Ett oaves joav hän allemoale free Drenke, Jlas ömm Jlas, böss ni-ems mi-er hadd dä Ruuk enne Naas.
Onn alles mooß lache onn haude sech de Schwaat. Doa häbben de Kempsche lang Vreud von jehadd.